Meerstemmig zingen van modern-klassieke koormuziek.

In de muziek heeft het woord dissonant voor veel mensen een negatieve bijklank:
lelijk, vals, wringend. Daarmee doen we de dissonant schromelijk te kort, want stel je muziek eens voor met enkel en alleen mooie harmonieën, daar val je heel snel bij in slaap. Daarom heeft door de eeuwen heen de dissonant een belangrijke rol gespeeld voor componisten. Beginnend bij Bach, die zijn Matthäus-passion laat eindigen met een schrijnende dissonant, en daarna door de eeuwen heen steeds meer als contrast met de harmonieën. Begin vorige eeuw werd de muziek zo complex dat bijna alles dissonant klonk, maar er is een tendens bij de componisten van hedendaagse koormuziek om wel ‘harmonieus’ te schrijven maar de dissonant anders te gebruiken: als kleur van het geluid.

Met Koor Dissonant wil ik het gebruik van de dissonant gaan onderzoeken. In modern-klassieke (deels Amerikaanse) koormuziek maar ook composities uit de laat-Romantiek. Waar wringt het, gaat het heen en weer tussen dissonant en harmonie. Het koor start als een project van 12 weken, maar bij voldoende belangstelling komt er in het nieuwe jaar een vervolg. In deze periode gaan we onder andere Earth song van Ticheli, een canon van Cesar Franck en Die zwei blauen Augen van Mahler instuderen, met als afsluiting een kleine presentatie op donderdag 19 december.